1. Ilość posiłków : 3-4-5 posiłków w ciągu dnia. Przerwy nie dłuższe niż 3 godziny.
Ważne – posiłki zjadamy systematycznie i w odstępach czasu.
2. Węglowodany – spożywamy głównie złożone o niskim indeksie glikemicznym.
Pieczywo pełnoziarniste ( uwaga na ciemne pieczywo! ).
3. Białka – chude sery, jogurt naturalny, kefir, maślanka.
4. Tłuszcze – wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Oleje roślinne,
mięsa (indyk, kurczak, wołowina, chuda wieprzowina) w sosie własnym oraz ryby bez panierki.
5. Owoce ( szczególnie o wysokim indeksie glikemicznym) spożywamy głównie do południa.
6. Warzywa surowe w postaci sałatek, surówek…
7. Eliminujemy jogurty owocowe oraz kupne musli ( uwaga na skład- całkowita eliminacja syropu glukozowo- fruktozowego).
8. Przekąski- pokrojone ogórki, kalarepa…itp.
9. Eliminujemy kupne soki oraz napoje gazowane- dobra alternatywa :woda z cytryną, zielona herbata.
10. Posiłek wieczorny 2 h przed snem- głównie węglowodany złożone.
11. 30 min przed jedzeniem pijemy szklankę wody.
12. Jemy powoli i stopniowo. Celebracja- lekki niedosyt.
13. Ewentualna dokładka do 15-20 minut od zjedzonego posiłku.
14. Wysiłek fizyczny bez ograniczeń- jedzenie 1:30 minut przed oraz bezpośrednio po.
15. Odpowiednia ilość snu receptą na prawidłowe funkcjonowanie organizmu

Mózg potrzebuje glukozy, jak komputer prądu – bez dostatecznego napięcia procesor odmówi pracy, tak mózg z za małą ilością cukru osłabi działanie organizmu. Człowiek zblednie, osłabnie, pojawi się uczucie niepokoju, głodu, zawroty głowy lub jej ból. Potem zaobserwować można drżenie rąk lub drżenie wewnętrzne, zmienne nastroje źrenice rozszerzą się a serce zacznie szybciej bić. Dzieci różnie sygnalizują swoje złe samopoczucie: jedne mówią, że boli je brzuszek, inne że kolana czy głowa. Czasem dziwnie się zachowują, są drażliwe, uparte, nagle śmieją się lub płaczą albo robią rzeczy, które można uznać za “dziwne”. 

Pewnie każdy opiekun zna sygnały swojego diabeciaka i zdąży na czas podać mu do picia lub zjedzenia coś zawierającego szybko przyswajalne węglowodany. Tak postępujemy dopóki mamy z dzieckiem kontakt i jest w stanie samodzielnie jeść lub pić.

Niestety, zdarzają się też sytuacje, kiedy poziom cukru jest groźnie niski. Występują wtedy ciężkie objawy jak utrata przytomności (nie mylić z omdleniem!) i drgawki. Mówimy wtedy o ciężkim niedocukrzeniu. Wtedy konieczne jest podanie glukagenu, hormonu podnoszącego poziom glukozy we krwi. Hormon ten znajduje się w zestawie HypoKit, który powinien być w każdym domu diabetyka lub w jego otoczeniu. Sposób podania (ćwiczymy angielski) pokazujemy tu: HypoKit

W miarę możliwości glukagen podawać należy powoli, zawartość całej strzykawki osobom pow. 25kg masy ciała. Małym dzieciom do 25kg podajemy 1cm³. Nieprzytomną osobę układamy w pozycji bocznej.

Po ok. 10min chory powinien odzyskać przytomność.

I ważna uwaga: jeśli wzywamy pogotowie do nieprzytomnego cukrzyka powiedzmy to wyraźnie dyspozytorowi pogotowia, po to aby ratownicy mogli zabrać ze sobą to co potrzebne.

I jeszcze jedno: hipoglikemia to słowo magiczne – jest rozumiane przez wszystkich ludzi na świecie, dlatego dobrze jest posługiwać się nim, gdziekolwiek na świecie się znajdziemy.

To nic innego jak stan podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Od tego zaczyna się choroba. Przebieg cukrzycy to ciągłe staranie o wyrównanie i obniżanie poziomu cukru, z wyjątkiem chwil hipo, ale tych jest zdecydowanie mniej i łatwiej je pokonywać.

A tak poważnie: o hiperglikemii mówimy przy podwyższonym lub wysokim poziomie glukozy we krwi, w chwili przekroczenia progu nerkowego, który waha się ok. 180mg%. 

Objawy hiperglikemii znamy chyba wszyscy. To:

• nadmierne pragnienie
• senność
• apatia, “wycofanie”, zmęczenie,
• płytki i kwaśny oddech, 
  
• wymioty,
• bóle głowy i w ostatnim stadium śpiączka.

Przy podwyższonym poziomie cukru (160 – 180 mg%) zaleca się wysiłek fizyczny. W warunkach domowych, szczególnie zimą, trudno czasem o to, ale od czego jest skakanka, gra w odbijanie balona czy taniec. Przy wyższych stężeniach należy podać dodatkowe korekcyjne dawki insuliny. Nie podejmuje się wysiłku fizycznego powyżej poziomu 250mg%. Pamiętajmy o podawaniu dużej ilości płynów (bez cukru naturalnie) najlepiej woda z sokiem ze świeżej cytryny. 

Wiele czynników może wywołać hiperglikemię:

za mała dawka insuliny — zjedzenie zbyt dużego posiłku — za mały wysiłek fizyczny — choroba — stres.

Najważniejsza jest szybka reakcja na podwyższony poziom cukru, nie wolno dopuszczać do pojawienia się kwasicy ketonowej, która bardzo szybko może przerodzić się w śpiączkę cukrzycową i stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. Kwasica ketonowa daje o sobie znać, kiedy organizm nie ma wystarczającej ilości insuliny i nie może bez niej użyć glukozy jako paliwa. Rozbija więc tłuszcze, aby wykorzystać je dla celów energetycznych. Po ich rozbiciu pojawiają się ciała ketonowe, których organizm próbuje się pozbyć poprzez wydalanie z moczem, ale niestety nie jest w stanie uwolnić wszystkich ketonów i te przenikają do krwi.

Objawy kwasicy to: duszności, oddech o kwaśnym oddechu, suchość w ustach, mdłości i wymioty.

Przy poziomie cukru 250, sprawdź obecność ciał ketonowych w moczu. Jeżeli wynik jest dodatni, NIE ĆWICZ, wysiłek fizyczny może spowodować, że poziom cukru we krwi wzrośnie jeszcze bardziej.

Przy bardzo wysokich poziomach cukru we krwi (>400 mg%) należy zwrócić się o pomoc fachową i hiperglikemię leczyć w warunkach szpitalnych.

Polecamy książki:

„Cukrzyca typu 1 u dzieci, mlodzieży, dorosłych” Ragnar Hanas
„Poradnik Młodego Diabetyka” Monika Chrzanowski

Polecamy czasopisma:

www.diabetyk.pl
www.sweetzone.pl
www.sugarfrik.pl

Polecamy szkolenia on-line:

www.edu-cukrzyca.pl
www.pompyinsulinowe.pl