Mit pierwszy:

• Mogę prowadzić kontrolę cukrzycy wyrywkowo…

Nigdy w życiu! Cukrzyca jest chorobą, którą musisz kontrolować 24 godziny na dobę i jesteś jedyną osobą, która jest z tobą przez cały czas!!! Pamiętaj o tym. Możesz się stać najwyższym autorytetem dla swojej cukrzycy.

Mit drugi:

• Mam już 18 lat. Jestem dorosły i na pewno wiem co mam robić…

Ta myśl jest jak fatamorgana na pustyni! Miraż, zjawisko! Nie możesz pozbawić się przyjemności wizyt u swego ulubionego lekarza diabetologa! Bo kto cię doprowadzi do pionu, kiedy twoja hemoglobina glikowana jest duuużo za duża? Kto podpowie ile należy podać insuliny na kolejny kawałek pizzy?! Kto wreszcie się uśmiechnie i zapyta co u ciebie nowego?

W końcu znacie się już tyle lat!

Fakt faktem:
Cukrzyca jest chorobą.

Niektórzy patrząc na diabeciaka mówią: “tyle osób żyje z cukrzycą i dobrze” , “przecież to dziecko żyje normalnie, jak inni” albo zasłyszane osobiście “czy ty aby nie przesadzasz z tą cukrzycą???” Otóż, nie przesadzamy dbając o zdrowie diabeciaków! Cukrzyca jest chorobą, której nie widać, ale która co dzień dokłada ziarnko piasku do worka. Przed diabeciakami CAŁE życie i dlatego worek ten nie może im ciążyć.

Fakt drugi:
Dzieci też chorują na cukrzycę!

Fakt trzeci:
Diabetyk leczony terapią penową otrzymuje średnio dziennie 5 wstrzyknięć insuliny (dawki podstawowe i korekcyjne), co daje ok. 1825 zastrzyków rocznie! Do tego dochodzą ukłucia związane z pomiarem cukru – kolejnych 5-6 ukłuć dziennie! W te małe diabeciakowe paluszki! Kto zniesie tyle!

Fakt czwarty:
Diabetyk leczony pompą insulinową zmienia wkłucie podskórne średnio raz na 3 dni, co daje ok. 120 wkłuć rocznie! Jest różnica w ilości cierpienia, prawda? Między innymi dlatego lubimy pompy.

Niestety, ilość pomiarów poziomu cukru z diabeciakowych paluszków pozostaje co najmniej ta sama, a nawet jest większa. A nam pozostaje nadzieja, że w końcu ktoś wymyśli np. kolczyk mierzący cukier albo pomiar z oddechu – podobno już są próby.

Fakt piąty
Aby wykonać poziom cukru we krwi glukometrem Contour LINK potrzeba (podaję za firmą BAYER) ok. 0,6μl krwi. Jeśli użytkownik pompy insulinowej wykonuje ok. 8-10 pomiarów dziennie, przez cały rok, potrzeba do tego 0,6μl x 10 x 365 dni = 2,2ml krwi. Zatem tylko pół łyżeczki od herbaty krwi na rok wystarczy, aby kontrolować cukrzycę. Czy to tak wiele?

Fakt szósty
Insulina nie jest lekiem. Z cukrzycy nie można się wyleczyć. Insuliny nie można sobie dowolnie zastąpić inną np. tańszą (jaką tańszą???). Insulina jest hormonem niezbędnym człowiekowi do życia.

Wierzcie, że z każdą kroplą insuliny diabeciak odzyskuje formę, siły i uśmiech na buzi. Wygłodniałe komórki ogranizmu dziecka muszą nadrobić braki. Pojawia się zazwyczaj apetyt i chęć do życia.  Dlatego radością powinien napawać nas fakt, że istnieje możliwość podania dziecku tego, czego właśnie najbardziej mu brak, czyli insuliny. Pamiętajmy, że insulina to życie.

Samokontrola

… jest to zespół wszystkich czynności związanych z prowadzeniem cukrzycy. Dla diabetyków jest ona bardzo ważna, można śmiało stwierdzić nieodzowna. W przypadku dziecka chorego na cukrzycę typu 1 to na rodziców spada obowiązek sprawowania kontroli nad przebiegiem choroby. Choroby, która jest w każdej chwili, od której nie ma wakacji, która wymaga stałej czujności i uwagi. Stąd pojawia się duże obciążenie rodziny i otoczenia małego diabetyka. Starsze dzieci i młodzież powoli uczą się samodzielnie podejmować decyzje dotyczące wyrównania cukrzycy, a tym samym przejmują swoje zdrowie we własne ręce.

Pamiętajmy więc o zdrowym odżywianiu, zaleceniach lekarza, podawaniu insuliny, kontroli glikemii, codziennym, regularnym wysiłku fizycznym i systematycznym pogłębianiu wiedzy diabetologicznej.

Rozumiemy, że na początku drogi zwanej cukrzyca, wydaje nam się nie do pojęcia, jak nauczę się liczyć jedzenie, jak mam podać sobie lub dziecku insulinę, jak będę żyć??? To jakiś kosmos!

Nieprawda, nieprawda, nieprawda!!! Nauka samokontroli to jak nauka każdego innego przedmiotu w szkole, trochę teorii – troche ćwiczeń. Za to nikt, jak świadomy diabetyk, nie żyje w tak ogromnej zgodzie z własnym ciałem, zdrowo i rozsądnie się odżywiając i aktywnie spędzając czas. To świetny wykręt np. od lekcji, aby wyjść na spacer, na rower czy pograć w piłkę.Lenny uczy o cukrzycy

Z myślą o najmłodszych diabetykach i ich rodzinach oraz osobach, wśród których żyją, firma Medtronic stworzyła film edukacyjny „Lenny uczy o cukrzycy”. Bohaterem filmu jest chłopiec o imieniu Julek, który w prawdziwym życiu również choruje na cukrzycę. O tym, czym jest choroba, jak sobie z nią radzić oraz jakie są dostępne metody leczenia opowiada Julkowi animowana postać lwa Lennego. Lenny pokazuje chłopcu, że choroba nie musi stanowić żadnych barier w normalnym życiu pod warunkiem, że nauczy się regularnie badać poziom cukru, liczyć wymienniki węglowodanowe i białkowo-tłuszczowe oraz odpowiednio dobierać do nich dawki insuliny. 

Lenny, który sam jest diabetykiem, przekonuje Julka, że dzieci chore na cukrzycę również mogą cieszyć się pełnią życia, jeść swoje ulubione potrawy i grać w piłkę ze swoimi zdrowymi kolegami.

Jednym z elementów filmu jest część poświęcona różnym terapiom. Szczegółowo omówiona została metoda wielokrotnych wstrzyknięć insuliny za pomocą tak zwanych penów oraz zasady działania i obsługi osobistej pompy insulinowej (pozwalającej na wcześniejsze zaprogramowanie dawek insuliny z uwzględnieniem pór posiłków i aktywności fizycznej). O tym, którą metodą Julek będzie leczył cukrzycę zadecyduje jednak on sam, a w podjęciu decyzji pomoże mu lekarz diabetolog. Film trwa 15 minut i jest doskonałym „przewodnikiem” po cukrzycy, zarówno dla samych dzieci czy też starszych osób, które właśnie zachorowały ale również w bardzo komunikatywny sposób zapoznaje z tematem cukrzycy osoby, które do tej pory nie spotkały się z tą chorobą.

Oryginalny tekst oraz filmy do obejrzenia (gorąco polaecamy) na stronie:

Czasem diagnoza zapada dosyć późno.

Łatwo objawy cukrzycy zrzucić na przeziębienie (osłabienie, ospałość), katar (przecież przy katarze tyle się pije, a jak się wypije to się i siusia), przesilenie wiosenne… itd. 

Przy dzisiejszej technice medycznej, jej dokładności pomiaru i dostępności, można rzec, że cukrzycę diagnozuje się w … 5 sekund. Tyle trwa pomiar poziomu cukru przez glukometr. 

OBJAWY CUKRZYCY

– częste, obfite oddawanie moczu – zwróćmy uwagę na nocne wstawnie dziecka do toalety, a czasem nawet moczenie nocne

– wyraźnie zwiększone pragnienie – picie dużych ilości wszystkiego co się da wypić

– utrata masy ciała – zdarza się, że wreszcie ktoś jest zadowolony ze swojej sylwetki, bo tak zgrabnie wygląda, co może mylić

– zmęczenie, senność, apatia, brak siły – posypianie w ciągu dnia, trudności ze wstawaniem rano

– bóle brzucha, nudności

– bóle mięśni, niechęć do zajęć sportowych, wycofanie dziecka

– zakażenia skóry i jamy ustnej

– krwawienie z dziąseł lub nawet sam ból dziąseł albo zębów

– zaburzenia świadomości

– ciężki, głęboki oddech

– śpiączka ketonowa (kwasica).

W przypadku występowanie łącznego ww. objawów i podejrzenia lub stwierdzenia cukrzycy dziecko powinno jak najszybciej znaleźć się w szpitalu, w oddziale diabetologicznym. 

Znane są czynniki immunologiczne, w wyniku których powstają przeciwciała niszczące własne komórki trzustki, zwłaszcza u osób predysponowanych genetycznie do takiej nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej oraz czynniki środowiskowe – wirusy, substancje chemiczne, leki , stres. Ostatnie dokonania naukowe wskazują wirusy na sprawców cukrzycy typu I.

Również, niestety nic nie można na razie nic zrobić, aby zahamować proces niszczenia komórek wytwarzających insulinę. 

Cukrzyca nie powstaje również z jedzenia nadmiernej ilości słodyczy, choć wiadomo, że słodycze w dużej ilości nie są dobre dla każdego człowieka.

Wiemy też, że cukrzycą nie można się zarazić.

Ale za to możemy cukrzycę kontrolować!!! Proszę wskazać inną chorobę przewlekłą, którą można tak na bieżąco kontrolować i prowadzić! To powinno być naszym punktem wyjścia do zdrowego sposobu życia i pogłębiania wiedzy diabetologicznej.

Bez wiatru żaglowiec nie popłynie. Zdarzają się sztormy groźne, ale bywa i flauta. Wtedy statek dryfuje bezsilnie.

Trudno w daleką podróż wybrać się bez przygotowania, mapy, kompasu i … przyjaciół.

Dobrze też wiedzieć, że jeśli nadasz SOS, otrzymasz fachową pomoc.

CUKRZYCA TYPU 1

zwana insulinozależną, jest najczęstszą chorobą przewlekłą u dzieci. Jest to choroba autoimmunologiczna metabolizmu, w której ulegają uszkodzeniu komórki trzustki produkujące insulinę. Na początku występuje jej niedobór, a następnie całkowity brak. Cukrzyca typu 1 ujawnia się zwykle u dzieci i ludzi młodych.

Jest to choroba nieuleczalna, ale dzięki obecnej medycynie można ją kontrolować poprzez precyzyjną podaż insuliny oraz natychmiastową i dokładną kontrolę poziomu cukry we krwi.

Obserwując z boku można by rzec, że diabetyk żyje normalnie, ale pozory mylą. Powtórzę tu pewnie slogan: od cukrzycy nie ma wakacji. Oznacza to, że choroba ta wymaga stałego dozoru, który u małych dzieci sprawowany jest przez opiekunów. Diabetycy nie uczestniczą zazwyczaj w zwykłych koloniach czy obozach dla młodzieży, szkolne wycieczki spędzają na ogół w towarzystwie rodzica. Ich wyjazdy wakacyjne organizowanie m.in. przez fundację, zapewniają opiekę medyczną, lekarską i pielęgniarską, i są połączone z warsztatami z samokontorli cukrzycy.

INSULINA jest hormonem wytwarzanym przez komórki beta trzustki. Odgrywa ważną rolę w organizmie człowieka:

– pomaga glukozie wniknąć do komórek

– stymuluje magazynowanie glukozy w wątrobie

– pobudza wytwarzanie tłuszczu z nadwyżki węglowodanów

– pobudza wytwarzanie związków białka

Możemy zatem powiedzieć, iż insulina jest niezbędna do życia każdego człowieka. W przypadku zachorowania na cukrzycę należy ją traktować jako LEK.

Bez insuliny nie można żyć.

Konkretnie i fachowo opowiada o tym dr hab. n. med. Leszek Czupryniak TUTAJ oraz prof. Edward Franek TUTAJ